Blij weerzien met mijn vriendin

Dag 2: La Tranche-Sur-Mer -> Hossegor (F)

Mijn tweede etappe brengt me van La Tranche-Sur-Mer naar Hossegor, waar ik een paar dagen op bezoek ga bij een goeie vriendin.

Beginnersfout

Ik vertrek richting Hossegor. De auto geeft aan dat er getankt moet worden, maar ik wil de tank nog wat verder leegrijden. Ik had verwacht dat er om de 30 km wel een tankstation zou zijn, maar plots zie ik een bord met ‘volgende tankstation 58 km’. En ik heb nog maar voor zo’n 30 km diesel. Een lichte paniek overvalt me.

Ik besluit een parking op te rijden om te vragen of iemand een bidon bijheeft. Zonder succes. Volgens een local is er dichterbij nog een tankstation, maar ook om dat te bereiken heb ik volgens de boordcomputer 7 km te kort. Met een kloppend hart, en een teller die al een tijdje op ‘0 km’ staat, haal ik het uiteindelijk toch. Bij deze is dus bewezen dat er wat speling op zit. Hoeveel precies weet ik niet, gelukkig maar!

Eerst een koffie!

De eerste keer ontwaken in de van ... toch wel een speciaal gevoel. Het eerste wat ik doe, is mijn pour over koffieset uitproberen om wakker te worden. Goeie koffie is namelijk belangrijk voor mij.

Onverwachte eerste surfsessie

Bij aankomst in Hossegor word ik met open armen ontvangen door m’n vriendin Sarah. Sarah woont hier al 12 jaar. Ze is surfster, masseuse en verhuurt kamers in het huis dat ze hier kocht. Ik ben dan ook welkom om met mijn busje op haar terrein te logeren.
Ik voel me plots best wel moe na al het rijden als ze zegt ‘Kom we gaan zwemmen, je moet de zee toch al eens gevoeld hebben’. Onderweg begint het te gieten en ik heb er eigenlijk niet zoveel zin in. We kleden ons om achterin de van en als we onze bikini’s aan hebben, gebeurt er een wonder. De zon breekt door de wolken en de golven zijn mooi en clean. We komen twee vrienden van haar tegen, David en Som, die surfboards bij hebben, en voor ik het weet ben ik aan het surfen. Het doet ongelooflijk veel deugd en ik beloof Sarah dat ik vanaf nu altijd naar haar voorstellen zal luisteren.

Surfen in de seventies

Na onze eerste watersessie zijn we uitgenodigd bij een bevriend koppel voor een aperitief. George en Isabelle, allebei vijftigers, blijken heel warme mensen te zijn met een prachtig huis in hout dat ze nog deels aan het verbouwen zijn.
Isabelle gaat een film maken, en met Georges babbel ik vol nieuwsgierigheid over zijn tijd als surfer in de jaren 70. Hij reisde de wereld rond in een periode waarin nog weinig mensen surften en de beleving heel anders geweest moet zijn. The journey, het zoeken naar goeie golven, was een wezenlijk onderdeel van het surfersbestaan. Dat is nu natuurlijk anders, met behulp van gps, apps, websites en gidsen. Veel handiger natuurlijk, maar minder romantisch.

Als ik terug bij mijn busje kom, ben ik serieus moe en ik besluit de benedenverdieping uit te testen. Ik slaap als een roos.

Van een leien dakje

Ik ben wat ongerust of ik het dak wel vlot dicht ga krijgen op m’n eentje, want in de Beach gaat dat niet elektrisch. Tijdens de uitleg bij Volkswagen een dag voor mijn vertrek hebben we dit met z’n tweeën gedaan, dus ik heb me al ingesteld op de mogelijkheid dat ik hulp zal moeten inroepen. Maar tot mijn verbazing gaat het supervlot.

Kleedcabine op wielen

Het voordeel van de van komt vandaag tot uiting als we redelijk onvoorbereid naar de zee rijden, waar we ons ter plekke kunnen omkleden. Aangezien je toch alles bij hebt, zijn zo’n dingen geen probleem.

Gelijkvloers slapen

Ook op de benedenverdieping is het handig slapen. Het voelt een tikkeltje ruimer aan en het is iets stiller.

Lees verder: dag 3

Overzicht etappe 3

Overzicht etappe 3

Ik blijf een paar dagen bij m’n vriendin in Hossegor. Het is regenachtig en er zijn geen goeie golven om te surfen, maar dat kan de pret niet drukken.