Keeping it real, keeping it vintage

De nacht was superkoud voor april (tot -6 graden!) en in de ochtend hult een laagje rijm de hele camping in een wit dekentje. Prachtig, maar… brrr! Gelukkig is de zon er snel weer en kunnen we ontbijten in onze voortent die door de zonnestralen werd verwarmd. Die voortent is trouwens ook een originele Westfalia, wat maakt dat de magneetjes de tent perfect doen aansluiten aan de camper. Voor mij zijn die details belangrijk: ik wil zoveel mogelijk vintage kamperen, dus oud met nieuw vermengen proberen ik te vermijden. De broodjes worden vers gebakken op de camping, wat wil je (naast een tasje verse koffie) nog meer ’s morgens?

Vandaag staat een lange wandeltocht op het programma: we vonden een wandelkaart aan de receptie om een lus van ongeveer 10 km te maken langs mooie wandelpaden in de buurt. Rond 11u beginnen we eraan, onze lunchpakketjes mee in onze rugzak. De tocht is heel gevarieerd en brengt ons over steile paadjes op de heuvelrand tot in weidse wouden en langs kletterende beekjes en mini-watervalletjes. Het laatste stuk wandelen we over de route die vroeger gebruikt werd door de mijnwerkers die leisteen ontgonnen in deze streek. Over oude bruggetjes zo terug tot aan de camping.

’s Avonds maken we verse lasagne in onze Omnia, heerlijk na zo’n vermoeiende en actieve dag. Koken in een busje is altijd wel een kleine onderneming, maar wat is het charmant! Dat we zelf koken, is niet toevallig. Natuurlijk zijn de restaurants hier omwille van covid gesloten. Maar voor ons is zelf koken ook deel van de charme. Kamperen is back to basics en wie kampeert, heeft een andere tijdsinvulling van de dag. Alles duurt langer en net dat is het ontspannende. Koken wil zeggen: op enkele vierkante meter je plan trekken. Groentjes snijden terwijl je op de zetel je plaats zoekt, al dat geknutsel en geknoei: super tof is dat!”